Παγκόσμια Ημέρα Φιλανθρωπίας
5 Σεπτεμβρίου
Σχετικά πρόσφατα, το 2012 και με απόφαση του ΟΗΕ, θεσπίστηκε η 5η Σεπτεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα Φιλανθρωπίας. Αναμφίβολα δεν υπάρχει πιο σπουδαίο πράγμα από το να προσφέρεις σε κάθε συνάνθωπο που έχει ανάγκη. Δεν μετράει ο τρόπος που θα το κάνεις, αλλά ότι προσφέρεις κάτι, ότι κι αν είναι αυτό. Η πρώτη διδάξασα σ΄ αυτό που λέμε ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ, ήταν η μητέρα ΤΕΡΕΖΑ, μία μόναχή που αφιέρωσε τη ζωή της στην προσφορά σε μία πολυετή ανθρωπιστική δράση. Έφυγε από τη ζωή το 1997, διδάσκοντάς μας την ανθρωπιστική βοήθεια (Φιλανθρωπία).
Η έννοια της φιλανθρωπίας ως ένα θεάρεστο έργο στις μέρες μας έχει πάρει ακόμα μεγαλύτερη διάσταση, για ακόμα μία φορά στην παγκόσμια ιστορία. Οι φυσικές καταστροφές που πλήττουν τους ανθρώπους, οι πόλεμοι, το μεταναστευτικό, μας υπενθυμίζουν ότι είναι πλέον ανάγκη και υποχρέωσή μας να προσφέρουμε τη βοήθειά μας στο συνάνθρωπο.
Ο σκοπός της ημέρας είναι αφενός να τιμήσει όσες και όσους προσέφεραν διαχρονικά στα αναξιοπαθούντα μέλη της κοινωνίας, αλλά και να καλλιεργήσει συνάμα την κουλτούρα της φιλανθρωπίας, η οποία ,σύμφωνα με τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, αποτελεί τον τρόπο ώστε οι κοινωνίες να αποκτήσουν συνεκτικούς δεσμούς. Αυτό ακριβώς είδαμε να συμβαίνει στη χώρα μας μετά τις πρόσφατες τραγικές πυρκαγιές στην Αττική, όπου η φιλανθρωπία έδειξε πως μπορεί να λειτουργήσει ενισχύοντας πραγματικά τους κοινωνικούς δεσμούς μεταξύ των ανθρώπων. Ωστόσο, αυτό στο οποίο θα μπορούσε κανείς να εστιάσει το ενδιαφέρον του είναι πως ορισμένες σχολές θεωρούν ότι στη φιλανθρωπία, ο συνάνθρωπος μετατρέπεται σε αντικείμενο. Ο Γάλλος κοινωνιολόγος Emile Durkheim τόνισε τον 19ο αιώνα ότι «οι κοινωνικές ανισότητες, οι διαιρέσεις και οι ανταγωνισμοί καταργούνται αν επικρατήσει η αλληλεγγύη μεταξύ των ατόμων και θα έχει ως συνέπεια μια κοινωνία ηθική, με ισότητα και αλληλεγγύη».
Έτσι λοιπόν στις σύγχρονες κοινωνίες, που ο ρόλος της θρησκείας από την οποία προέκυψε η φιλανθρωπία, το κλειδί είναι οι έννοιες της αλληλεγγύης και του εθελοντισμού, στις οποίες βασίζεται όλη η κουλτούρα της προσφοράς στο συνάνθρωπο.
Προσφέροντας ο καθένας με το δικό του τρόπο συμμετέχει στην ισχυροποίηση των κοινωνικών δεσμών και συμβάλλει στην άμβλυνση των διαφορών μεταξύ των ανθρώπων. Προσφορά είναι καθημερινή υπόθεση όλων μας και σημαίνει αλλαγή νοοτροπίας, όχι μόνο σε περιόδους κρίσης, όπως η πολύ πρόσφατη που ζήσαμε, αλλά καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν πολλοί τομείς στους οποίους μπορεί κάποιος να προσφέρει και υπάρχουν δομές στις οποίες μπορεί να απευθύνεται και οι οποίες στηρίζουν ένα μεγάλο μέρος των δραστηριοτήτων τους στον εθελοντισμό.
Από τις οργανώσεις που ασχολούνται με το μεταναστευτικό μέχρι τους οργανισμούς για τα παιδιά υπάρχει ένα τεράστιο πεδίο όπου κάποιος εάν το επιθυμεί μπορεί να συνεισφέρει. Το σίγουρο είναι ότι μέσα από τη φιλανθρωπία δεν βοηθάμε μόνο, γινόμαστε κι εμείς καλύτεροι όχι μόνο ατομικά αλλά και συλλογικά.
